Kennisregio aan Zee

De Kennisregio aan Zee (gemeentes Den Haag, Leiden, Delft en Zoetermeer) verkent de toekomst van de belangrijke ruimtelijk-economische vraagstukken van deze regio. Via een Open Oproep werd de stedelijke economie van het gebied in 2070 verkend en de rol die brede welvaart hierin kan spelen. De visie ‘Hollands Meesterschap’ van Karres en Brands, Studio Monnik en brede welvaartsecononoom Charan van Krevel, werd geselecteerd als winnaar van de oproep.

‘Hollands Meesterschap’ toont een nieuwe definitie van vooruitgang. In 2070 stellen wij een maatschappij voor waar welvaart, groei en kennis breder worden gedefinieerd en gedragen. Welvaart waarin welzijn vooropstaat. Groei die de planeet beter achterlaat. Praktische en theoretische kennis die een gelijkwaardige beloning en sociale status hebben. Waar Meesterschap de basis vormt van een nieuwe, circulaire betekeniseconomie. 

De rol van kennisdistricten is in 2070 bijvoorbeeld aanzienlijk veranderd. De kennishubs van nu werken straks als een netwerk van gildes waar menselijke cognitieve, creatieve, emotionele, tactiele én artificiële intelligentie elkaar versterken. Kennishubs werken als katalysator voor een nieuw soort stad waar werken, leren en maken veel meer verweven zijn en verschillende type kennis elkaar vinden: een leven lang leren landschap. In plaats van enkel te richten op kenniseconomie rond universiteiten, wordt de samenleving als geheel het grootste interactiemilieu.

De kenniseconomie van morgen wordt verkend vanuit verschillende invalshoeken, maar altijd integraal; de futuroloog schetst een beeldend scenario van een nieuwe maatschappij. De econoom verankert de principes van brede welvaart en duurzame ontwikkeling. De landschapsarchitect vertaalt de droom naar ruimtelijke ingrepen over verschillende schalen, van regio tot campus tot gebouw. 

Samen dromen we over een nieuwe generatie Hollandse meesters die met een diversiteit aan intelligenties, kennis en vaardigheden het fundament zullen zijn voor inclusieve en duurzame samenleving. Hoe zien de campussen er dan uit? Hoe verandert de relatie tussen mens en natuur? Wat betekent deze nieuwe cultuur voor uitbreidingswijken en rurale gebieden?